روزنامه السفیر روز دوشنبه نوشت: “یک چشم به جنوب و چشم دیگر به حلب"، سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان راهبرد مقاومت برای مرحله آینده را در این جمله خلاصه کرد. این امر بر پویایی و اهمیت و سرنوشت ساز بودن نبرد حلب از یک سو و آمادگی مقاومت برای همه احتمالات در طول جبهه جنوب با اسرائیل از سوی دیگر دلالت می کند؛ خصوصا در سایه تحولات سیاسی که رژیم اسرائیل اخیرا شاهد آن بوده است. در نتیجه روشن شده است که مقاومت احتمال ورود به جنگ در دو جبهه در آن واحد را –با همه تبعات داخلی و منطقه ای آن- از محاسبات خود حذف نکرده است.

سازمان ملل متحد در سال 1945 میلادی تأسیس و جایگزین جامعه ملل شد، فاتحان جنگ جهانی دوم به دنبال ایجاد سازمانی بودند تا با حفظ منافع آنان، صلح و امنیت بین‌المللی تامین شود.

سردار ایرج مسجدی پنجشنبه شب در مراسم اربعین ۱۳ تن از شهدای مدافع حرم مازندران در ساری افزود: حلب، فلوجه و دیگر مناطق سوریه و عراق خط مقدم جبهه مقاومت اسلامی است و پاسداران و بسیجیان ایرانی به عنوان مدافعان حرم در این جبهه ها تا کشته شدن آخرین نفر از داعشی ها و تکفیری ها در صحنه حضور خواهند داشت.

بیانات استاد فاطمی نیا در خصوص تقوا:  یکی از معانی قلب همین عضوی است که در سمت چپ ما قرار گرفته است و پزشکان می گویند: عضوی است که خون را به مناطق بدن ما می رساند. اما وقتی که در قرآن و حدیث صحبت قلب می شود دیگر این معنا مد نظر نیست. ما در بعضی از روایات داریم که وقتی می گویند عقل مقصود عقل است. در برخی دیگر مقصود نفس است و جمع بندی اش این است که باطن ما را قلب می نامند. مثلا شما باطنی دارید و یک فکرهایی می کنید و کسی هم نمی داند این را می گویند قلب.

کمپین جهانی «محمد (ص) کیست؟» در روزهای آغازین ماه شعبان،با هدف معرفی شخصیت حقیقی پیامبر اسلام به جهانیان و هم‌راستا با مطالبه رهبر معظم انقلاب در نامه هایی که به جوانان اروپای غربی و آمریکای شمالی در مسیر آشنایی جهانیان با زندگی راستین حضرت رسول (ص) آغاز به کار کرد.

حضرت خدیجه(س) در خانواده ای اصیل و شریف از قبیلۀ قریش به دنیا آمد. افراد خاندانش همگی اهل فضل، فداکاری و حمایت کننده از خانۀ کعبه بودند.

 در عصر جاهلیت که بسیاری از زنان به انحراف‌های عصر جاهلی آلوده بودند، حضرت خدیجه به خاطر قداست و پاکی در همه ابعاد، به عنوان «طاهره» یعنی پاک سرشت و پاک روش خوانده می‌شد. همچنین شخصیت حضرت خدیجه(س) در همان عصر آن‌چنان چشم‌گیر و مورد احترام خاص و عام بود که او را با عنوان «سیده نسوان» یعنی سرور زنان می‌خواندند.