تجربه زندگی شیرین بدون تلگرام

باجه تلفن های زرد رنگ قدیم را یادتان می آید ؟ همان هایی که گاهی باید در صف می ایستادیم و گاهی با پول خرد به شیشه میزدیم تا طرف زودتر تلفنش را تمام کند.کم کم تلفن در خانه ها وارد شد البته باز هم همه تلفن نداشتند و اگر همسایه ای تلفن داشت اقوام و آشنایان به منزل همسایه زنگ می زدند…هنگامی که تلفن آمد همه خوشحال بودیم از اینکه دیگر نیازی نیست به تلفن همگانی برویم. با گذر زمان تلفن همراه آمد که البته موبایل را هم اوایل تنها مرفهین بی درد داشتند! شاید هیچ وقت فکرش را هم نمی کردیم روزی برسد که در جیب هر کدام از ما تلفن همراهی باشد.آنقدر پیشرفت کردیم که حتی دورهمی هایمان هم آنلاین شد!

با وجود این دورهمی های مجازی گمان کردیم که چقدر همه چیز خوب است. باوجود شبکه های مجازی دیگر تنها نیستیم و

می‌توانیم حال اقوام  را جویا شویم ، از اخبار روز با خبر شویم و حتی گاهی دوستان جدیدی برای خود پیدا کنیم اما این تنها یک روی سکه بود و روی دیگر آن مشکلاتی بود که سرو کله اش  در خانه ی اکثر ما پیدا شده است.

نسلی که خوشبخت نیست!
بهتر است نگاهی به زندگی خودمان بندازیم.هر کداممان گوشی به دست هستیم و حتی گاهی با آنکه به تفریح و گردش می رویم ترجیح می دهیم گوشی‌هایمان را چک کنیم تا اینکه کمی با یکدیگر گفت و گو کنیم.این روزها این دنیای مجازی مرا می ترساند. ترس از تنهایی که مبادا روزی برسد که حتی تغییر چهره عزیزانمان و چروک های صورت عزیزترین آدم های زندگیمان را در عکس هایی که به اشتراک می گذرانند ببنیم!می ترسم از اینکه آنقدر گوشی و شبکه های مجازی در دستانمان باشد که فرصتی برای گرفتن دست یکدیگر نداشته باشیم. می ترسم از اینکه آنقدر غرق در دنیای مجازی شدیم که کم کم حرف‌های خوبمان ته کشیده است و روابطمان در حال سست شدن است.

بماند که شبکه های اجتماعی نکات مثبت فراوانی دارد اما این هم بماند که چقدر زندگی ها را ویران کرده است.می دانید! ما نسل امروز، معنای خوشبختی واقعی را نمی دانیم. خوشبخت واقعی، نسل قبل از ما بودند که زندگی کردنشان، عاشق شدنشان و حتی خیانت کردنشان هم واقعی بود.عاشقانه در کنار هم زندگی می کردند و هنگامی که مرد از سرکار به منزل می امد تنها وقتشان به یکدیگر اختصاص داشت و با یکدیگر می گفتند و می خندید. اگر عاشق می شدند به جای پیامک یا چت با هزار دلهره سر قرار حاضر می شدند و از نزدیک ابراز عشق می کردند. آنها حتی اگر خیانت می کردند هم خیانتشان واقعی و قابل رویت بود اما این روزها برای خیانت کردن دیگر نیازی نیست در محل کار، خیابان یا پارک باشیم! خیانت های امروزی در رختخواب در کنار همسر با یک پیام معنا دار و احساسی در یک گروه شروع می شود و ادامه می یابد.

خلاصه که همه از مجازی شدن زندگی خوشحال شدیم و گمان کردیم که این دنیای مجازی به زندگیمان آمد تا به دنیای واقعی مان کمک کند که کارهایمان بهتر انجام شود اما این دنیای مجازی آنقدر پر رنگ شد که جای همه چیز را پر کرد و زندگی های بسیاری را ویران کرد اما اغتشاشات اخیر اگرچه جو امنیتی جامعه را بهم ریخت و خسارات زیادی را به اموال عمومی جامعه وارد کرد در عوض شب به یادماندنی را برای مردم رقم زد!

از 10 دی به خاطر فرصت طلبی های عده ای که منفعت خود را در ناامن کردن کشور می دانند تلگرام  از دسترس خارج شد و زندگی ایرانیان کمی متفاوت شد! این چند روز انگار یک چیز را گم کردیم اما در عوض یک چیز دیگر را پیدا کردیم . تمام گروه ها و کانال های تلگرامی در سکوت مطلق هستند اما در عوض شور و حالی در خانواده ها شکل گرفته است .

از روی عادت گاهی گوشی هایمان را دستمان می گیریم اما تا متوجه قطع تلگرام می شویم خود را سرگرم کارهای خانه و گفت گو با اعضای خانواده می کنیم.

گاهی در زندگی نیاز به یک تلنگر است  که قطع تلگرام تلنگری بود تا عده ی زیادی متوجه اعتیادشان به شبکه‌های مجازی و دوری از خانواده شان شده باشند .

این چند روز تبدیل به آن طنزی شدیم که می گفت: ” امروز اینترنتم قطع شده و مجبور شدم با خانواده وقت بگذرانم، به نظرم آدم‌های خوبی هستند!”؛ هرچند این مطلب طنز است، اما تلخی یک واقعیت را به رخ ما می‌کشد.

به هر حال در این چند روز اخیر اتفاقات تنش زا از زلزله تا اغتشاشات  و به دنبال آن قطع تلگرام ،خود فرصتی بود تا کمی بیشتر قدر یکدیگر را بدانیم و کمی به خودمان بیاییم،کمی به داشته هایمان فکر کنیم و از بودن در کنار خانواده بیشتر لذت ببریم.به راستی که داشتن یک خانواده آرام ارزشمند تر از هر چیزی در دنیاست. عزیزترین آدم های زندگی ما در چهار دیواری خانه مان و در کنارمان هستند آنها را به دنیای مجازی نفروشیم تا بعدها حسرت یک نگاه و یک لحظه هم نشینی و هم صحبتی با خانواده مان را نخوریم .