.
.
.
.
.
.
اساس خانواده عشق است. عشق اعتماد می آورد، موجب ایثار می شود، در زمان بحران خانواده را پشت هم نگه می دارد و باعث شادکامی اعضای خانواده می شود. اینکه عفاف و حجاب چگونه می تواند به تحکیم عشق در خانواده کمک کند و ما چطور می توانیم فرزندانمان را به عفاف و حجاب علاقمند کنیم، موضوعی است که در این مقاله درباره آن صحبت می کنیم.
یکی از اصول تفاهم، داشتن تعریف مشخص از مفاهیمی است که می خواهیم درباره آن صحبت کنیم. عشق در مکاتب فلسفی و عرفانی تعاریف زیادی دارد ولی از آنجا که ما می خواهیم درباره عشق از یک منظر ملموس تر و عینی تر صحبت کنیم تعریف استرنبرگ را که از منظر روانشناسی به عشق پرداخته است انتخاب می کنیم.
در تعریف دکتر استرنبرگ عشق شامل سه جنبه می شود: صمیمیت، تعهد و شهوت. اگر در رابطه بین زن و شوهر صمیمیت و تعهد باشد ولی بعد جنسی نباشد، یک جایی از کار می لنگد. همینطور اگر بعد شهوانی باشد ولی تعهد و یا صمیمیتی نباشند حتماً اشکالی در کار است. با این تعریف، عشق به رابطه زن و شوهرهایی پا می گذارد که هر سه جنبه را با هم داشته باشند.
انسان ها از هر کجای دنیا و هر مذهب و مکتبی که باشند، دوست دارند همسری داشته باشند که اهل عفاف باشد. برای ما مسلمان ها که عفاف و حجاب را لازم و ملزوم هم می دانیم این مسئله اهمیت بیشتری هم دارد. در کنار دلایل مذهبی که اعم همه دلایل است، این قضیه از نگاه روانشناسی هم قابل بررسی است. به طور کلی، عفاف و حجاب از مسیرهای روانشناختی متعددی می تواند به تقویت مثلث عشق بین زن و شوهرها کمک کند:
عفاف و حجاب تأثیر زیادی در صمیمیت بین زوجین دارد، چون که موجب می شود:
*اعتماد آنها نسبت به هم بیشتر شود. عفاف و حجاب همسرتان، خیال شما را از خیانت راحت می کند.
*حمایت آنها از هم بیشتر شود. هیچ آدم سالمی پشت همسری را که قابل اعتماد است خالی نمی کند.
*محبت شان بیشتر می شود. وقتی اعتماد و حمایت باشد، عواطف هم بیشتر می شوند.
عفاف و حجاب تعهد زناشویی را به دو طریق بیشتر می کند:
*آگاهی آنها را نسبت به اهدافشان افزایش می دهد. همسرانی که عفیف و محجوبند، به اهدافی که برای زندگی مشترکشان تعیین کرده اند بیشتر پای بند می مانند.
*مانع لغزش های ناخودآگاهشان می شود. خیلی از خیانت های زناشویی به صورت ناخودآگاه برای افراد اتفاق می افتند. عفاف و حجاب، خودآگاهی افراد را در چنین موقعیت هایی افزایش می دهد.
درباره تأثیر عفاف و حجاب بر این مسئله همین بس که به تأثیر آن بر کاهش تنوع گرایی در رابطه جنسی اشاره کنیم. روشن است که اگر زن و شوهری این موارد را داشته باشند، عشق را تجربه خواهند کرد و فرزندانی خواهند پروراند که این تجربه مثبت را در زندگی مشترک آینده شان تکرار می کنند.
همه پدر و مادرها دوست دارند از بهترین داشته هایشان به فرزندانشان بدهند. یکی از داشته های مهم شما به عنوان والدین، سرمایه بزرگ عفاف و حجاب است که همانطور که گفتیم تأثیر زیادی روی تحکیم خانواده دارد. برای علاقمند کردن فرزندانتان به این مسئله سرنوشت ساز چند نکته را در نظر بگیرید:
مهم است که فرزندتان از همان طفولیت به صورت تدریجی و عینی با حجاب آشنا بشود. بچه ها در این سن، هنوز وارد مرحله ای نشده اند که مفاهیم انتزاعی را بفهمند. پس باید دریچه های دیگری را برای آموزش دادن به آنها پیدا کنید. یکی از مهم ترین این دریچه ها قصه و بازی هستند.
اگر دختر کوچولوی شما دوست دارد که بیرون از خانه روسری بپوشد و یا چادر به سر کند، از این انتخاب او استقبال کنید و وقتی خسته شد و آنها را به شما داد او را با عباراتی مثل « خودت باید بیاوری»، «گفتم سرت نکن » و غیره سرزنش نکنید. به تمایلات کودکانه او احترام بگذارید. اگر هم دخترتان نوجوان است به هیچ وجه او را به داشتن حجاب مطلوب خودتان مجبور نکنید. مرزهای حجاب را برای او مشخص کنید و در این چارچوب به او اجازه بدهید آنطور که دوست دارد بپوشد.
با بچه های کوچک درباره جهنم و خشم خدا صحبت نکنید برای مثال نگویید که «اگر روسری سر نکنی خدا تو را دوست نخواهد داشت و یا تو را در آتش می اندازد». به جای آن بگویید که « خدا همیشه تو را خیلی دوست دارد، تو هم او را دوست داری؟» و چون همه بچه ها به این سؤال پاسخ مثبت می دهند به او بگویید که «فکر می کنی چه جوری می توانی به خدا نشان بدهی که دوستش داری؟» و وقتی او نظراتش را می گوید شما هم به مسئله حجاب اشاره کنید: « یکی از راه هایی که خدا می فهمد تو دوستش داری این است که وقتی از خانه می رویم بیرون روسری سرت کنی».
نشان دادن زیبایی های خود به دیگران برای دختر نوجوان شما لذت بخش است. اگر می خواهید این لذت زودگذر را از او بگیرید، باید لذتی بزرگتر را جایگزین آن کنید. برای مثال با دخترتان طوری رفتار کنید که پوشیدن روسری برای او خاطرات خوبی به همراه داشته باشد.
در مقوله عفاف و حجاب، معمولاً به پسرها توجه کمتری می شود در حالی که آنها نیمی از ماجرا هستند. به همان اندازه که به دخترتان در این زمینه توجه می کنید به پسرتان هم توجه کنید و سعی کنید برای هر دوی آنها الگوهای خوبی باشید.
فرزندان شما چه دختر و چه پسر به خصوص در سن نوجوانی نیاز دارند تا هیجاناتشان را بروز بدهند. نمی شود از نوجوانی که به او فرصت درستی برای تخلیه هیجانی نمی دهیم انتظار داشته باشیم که به عفاف و حجاب پایبند باشد.
وقتی به فرزندتان احترام می گذارید او احساس می کند ارزشمند است و این احساس در آینده مانع از آن می شود که او به تمایلات زودگذر تن بدهد.
همه آدم ها در دوران نوجوانی یک جور سردرگمی هویتی را تجربه می کنند. در این دوران سرنوشت ساز با فرزند نوجوانتان مدارا کنید، او را نصیحت نکنید زیرا تأثیر بلندمدتی ندارد و ضمن اینکه از دور مراقب او هستید، به او اجازه بدهید خودش را پیدا کند.
منبع: تبیان