پوشیده‌برهنه‌ها

پیوند: http://livelight.mihanblog.com/post/category/5

اهالی تفسیر و ترجمه‌ی روایات برای این فهم این عبارت دچار مشکل شده‌اند. بعضی گفته‌اند که مقصود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌ و ‌آله‌ و‌سلم اشاره به زنانی بوده است که از نعمت‌های الهی پوشیده هستند یعنی نعمت‌های خداوندی سراسر وجودشان را پوشانده ولی از شکر خداوند عریان‌اند یعنی اهل شکر و سپاس نیستند. بعضی دیگر گفته‌اند مقصود پیامبر زنانی بوده است که بعضی از اجزای وجودشان را می‌پوشانند و بعضی از اجزای تنشان را نمی‌پوشانند لذا از یک جهت پوشیده و از جهت دیگری عریانند. برخی گفته‌اند اشاره‌ی پیامبر به لباس‌های نازک و شفافی است که بعضی زنان می‌پوشند بنابراین لباس پوشیده‌اند اما درواقع چیزی نپوشیده‌اند. برخی هم می‌گویند احتمالاً در نقل روایت اشتباهی رخ داده و اصل روایت « کاسبات عاریات» بوده است یعنی زنانی که از راه عریانی و برهنگی کسب و کار می‌کنند. البته نمی‌توان براحتی گفت که کدام معنا درست است اما به نظرم اگر کسی امروز جامعه‌ی ما را می‌دید کاملاً منظور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌ و ‌آله‌ و‌سلم را درک می‌کرد.

امروز ما در همین تهران عزیزمان (!)، با زنانی مواجه هستیم که اگرچه پوشیده‌اند اما درواقع عریان‌اند و بلکه گاهی انسان فکر می‌کند که اگر این لباس‌ها را نمی‌پوشیدند جلب توجهشان نسبت به مردان کمتر می‌بود! اتفاقاً این معنا را عبارت دوم روایت تایید می‌کند. چون میل‌مندانی که میل و شهوت را در دیگران تقویت می‌کنند هم دقیقاً همین گروه از زنان هستند.

لازم نیست جای دوری برویم، همین میدانی که انسان گاهی تأسف می‌خورد که به نام حضرت ولی‌عصر نامیده شده است، یا انتهای همین خیابان در جایی که به نام چهارراه پارک‌وی شناخته می‌شود یا میدان ونک یا میدانی که باز هم به «نبوت» می‌شناسندش هرچند که بهتر است به همان «هفت حوض» خوانده شود و … زنانی رفت و آمد می‌کنند که لباسی پوشیده‌اند اما برهنه‌اند و از برهنه بدترند چون همواره به اصطلاح رسانه‌ای‌ها، نیمه عریان از عریان کامل بدتر و تحریک‌کننده‌تر است. بی‌تعارف می‌گویم که مصداق بارز « کاسیات عاریات » همین مانتوهای بی‌دکمه و ساپورت‌هایی است که متأسفانه و در حالی که زنان متدین جامعه‌ی ما حتی از پوشیدن بعضی از این‌ها در خانه هم شرم می‌کنند، بعضی دیگر با افتخار و در خیابان‌ها می‌پوشند و ….

بخشی از این اتفاق، البته به سبب خود همان زنان است که تصمیم گرفته‌اند دین و ایمان مردان را بنابر آیه :« ان کیدکن عظیم » از بین ببرند و جامعه‌ی دینی را دچار مشکل کنند. به این گروه می‌توان رسانه‌ها و ماهواره‌ها را هم اضافه کرد؛ اما بخش مهم‌تری هم وجود دارد که به فعالان فرهنگی و دولت برمی‌گردد. به روحانیت و کسانی که قرار است دین خدا را تبلیغ کنند و کسانی که قرار است فرهنگ کشور را مدیریت کنند برمی‌گردد.

حالا ماییم و این عبارت دعای ماه رمضان؛ همان دعایی که وراد شده است که هر روز بعد از هر نماز بخوانیم:« اللهم اکس کل عریان». این دعا را معمولاً هر وقت می‌خوانیم احساس می‌کنیم که منظور دعا آدم‌ها بدبخت و بیچاره‌ای هستند که لباسی برای پوشیدن ندارند و حالا ما دعا می‌کنیم که خدا لباسی برایشان فراهم کند تا برهنه نمانند اما شاید یک معنای دیگر این عبارت اشاره به همین خانم‌های تهران باشد؛ یعنی از خدا می‌خواهیم که خدایا این گروه از زنان و دختران جامعه‌ی ما را بپوشان! به تنشان لباسی بپوشان که واقعاً پوشاننده باشد نه آن که به عریانی‌شان بیفزاید.

حالا بگذارید به یک  راه انسانی برای استجابت این دعا هم اشاره کنم: اولین راه برای پوشیده‌شدن ازدواج است – البته اگر مردها غیرت گذشته را داشته باشند! – اتفاقاً در قرآن هم از زن و مرد به عنوان لباس هم یاد شده است: « هن لباس لکم و انتم لباس لهن ». یک شرط دیگر هم البته دارد و آن این است که زنان هم بپذیرند که مردشان، لباس آن‌هاست نه دستگاهی برای تولید پول و آزادی بی‌قید و شرط!

خلاصه این که به نظرم امروز وقتی می‌خوانیم: اللهم اکس کل عریان ، دو تا دعای مهم توش هست: اول این که خدایا به زنان امروز ما پوشیدگی واقعی عنایت فرما و دیگر این که خدایا مجردها را هر چه زودتر به زمره‌ی متأهلین اضافه کن!

بنابراین هروقت دیدیم که یکی از زنانی که همیشه بی‌قید و بند لباس می‌پوشیده، امروز آراسته و پوشیده شده،  بدانیم که این دعایمان به هدف رسیده است . هم‌چنان که هر وقت صدای کاروان عروسی به گوشمان خورد می‌توانیم احساس کنیم که خداوند دعای ماه رمضانمان را شنیده و مستجاب کرده است.

یک پیشنهاد هم به پدر و مادرهایی دارم که می‌خواهند فرزندشان زودتر ازدواج کنند و آن این است که بر این عبارت دعا مداومت کنند و مدام بخوانند: اللهم اکس کل عریان….