.
.
.
.
.
.
این برجام فسادپرور/ کشورفروشی پسابرجامی
برجام قرار بود تسکینی بر دردهای پرشمار معیشتی مردم باشد، معاهدهای که متواتراً از تریبونهای دولتی به عنوان علاج تقریباً تمام دردهای اقتصادی مردم (حتی آب خوردنشان) معرفی میشد. روحانی تمام تخم مرغهایش را در سبد سیاست خارجه چید، بلکه بتواند برجام را به فرجام برساند؛ با این همه و با گذشت بیش از چند ماه از اجرایی شدن آن، نه تنها کمترین بهبودی در حال و روز جیبهای همیشه شرمندهی نان آوران جامعه ایجاد نکرده، بلکه سفرههای مردم را بیشتر از گذشته حتی، سرشار از تهی کرده است. فرجام برجام رشد اقتصادی نبود، اینها را آمار فزایندهی جمعیت بیکاران اثبات میکند؛ فساد بود. چه بر سر آن صدها میلیارد دلاری اموال بلوکه شده ای آمد که قرار بود با اجرایی شدن این معاهده به کشور عودت شوند؟ چرا آثار رفح تحریم و اجرای برجام نه در شاخصهای کلان اقتصاد نه در زندگی روزمرهی مردم شهر تفاوت چندانی ایجاد نکرده است؟ برجام برای چه کسی نان داشت؟!
«امروز در پسابرجام موج کشور فروشی به راه افتاده و در حوزههای متنوع، منابع و سرمایههای ملی در حال غارت است.» زاکانی در نشست دیروز پاسخ گفت!