کسی که کنار دریاست چه غمی دارد از اینکه دستش و یا جامه اش آلوده شود؟
اگر چه دست شما به گناه آلوده است، اما یادتان باشد که در کنار خدایید و خداوند دریای رحمت و لطف و عنایت است.
انسان مأیوس حالت بسته ای پیدا می کند که نه حال عبادت، نه حال توبه، نه حال دنیا و نه حال آخرت دارد .
خیلی از افراد در حال یأس به خودکشی دست می زنند . در مکتب ما گفته شده که هیچ وقت از رحمت خدا ناامید نباشید. رحمت خدا خیلی گسترده است. امام علی (علیه السلام) به فرزندش امام حسین (علیه السلام) می فرماید: فرزندم، هیچ وقت گناهکار را از رحمت خدا ناامید نکن ، چه بسا کسی که اعتکاف ( ثابت ماندن در کاری ) به گناه کرده اند ولی عاقبت آنها به خیر می شود .
/p>
ناامید از رحمت خدا کفر است
در سوره ی یوسف، حضرت یعقوب یأس از رحمت خدا را در حد کفر می داند. کسی که کنار دریاست چه غمی دارد از اینکه دستش و یا جامه اش آلوده شود؟این است که یعقوب فرزندانش را می گفت: هیچ مأیوس از رحمت حق نباشید، یعنی اگر چه دست شما به گناه آلوده است، اما یادتان باشد که در کنار خدایید و خداوند دریای رحمت و لطف و عنایت است.
برای دریافت لطف و رحمت الهی باید حرکت کرد ، نه آنکه انسان در خانه بنشیند و منتظر نزول رحمت الهی باشد؛ چنانچه یعقوب از فرزندان خود می خواست تا به گذشته خود نگاه نکنند بلکه گذشته خداوند را به یاد بیاورند که چه آلودگانی را پاک ساخت و پذیرفت و آنگاه فرمود: إِنَّهُ لا یَیْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ: زیرا تنها کافران از رحمت خدا مأیوس می شوند.
جبران کنید، اما ناامید نشوید
انسان تا آنجا که می تواند باید جبران کند به همین خاطر یعقوب فرزندان خود را ابتدا می گوید: بروید از یوسف تحسُس بکنید: یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیه: ای پسران من، بروید و یوسف و برادرش را بجویید.( تجسس در امور بد است مثل تجسس به عیوب دیگران، که در قرآن از آن نهی شده است. تحسس یعنی دنبال چیزهای خوب گشتن مثل دوست خوب ، ولی خدا )حضرت یعقوب، برای آنکه فرزندانش را به یافتن یوسف امیدوار کند و برای توصیه خود درمورد جستجوی یوسف دلیل بیاورد، می فرماید: وَلا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ: از رحمت خدا ناامید نباشید کسی که از رحمت خدا ناامید باشد کافر است. یعقوب چهل سال در فراق یوسف که نور نبوت در او بوده است گریه کرد ولی ناامید نشد . ناامیدی را خدا گردن زدست (مولانا)
امام علی (علیه السلام) به فرزندش امام حسین (علیه السلام) می فرماید: فرزندم، هیچ وقت گناهکار را از رحمت خدا ناامید نکن ، چه بسا کسی که اعتکاف ( ثابت ماندن در کاری ) به گناه کرده اند ولی عاقبت آنها به خیر می شود.
رفتارهای گذشته ناامید و معطلتان نکند
برای دریافت لطف و رحمت الهی باید حرکت کرد ، نه آنکه انسان در خانه بنشیند و منتظر نزول رحمت الهی باشد؛ چنانچه یعقوب از فرزندان خود می خواست تا به گذشته خود نگاه نکنند بلکه گذشته خداوند را به یاد بیاورند که چه آلودگانی را پاک ساخت و پذیرفت و آنگاه فرمود: إِنَّهُ لا یَیْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ: زیرا تنها کافران از رحمت خدا مأیوس می شوند.
کلام آخر:
بعضی ها فوری مأیوس می شوند و با خدا قهر می کنند . گاهی ما به چیزی دل بسته ایم و خدا می خواهد امید ما را قطع بکند و از راه دیگر مددی به ما برساند. ما باید معرفت و درک پیدا بکنیم که خدا هم خودش زیباست و هم کارهایش زیباست .
اولیای الهی، امیدوارند و همواره انسان را به لطف خداوند امیدوار می کنند؛ اما كسانی که همواره مردم را مأیوس می كنند، از دین خدا دورند: إِنَّهُ لا یَیْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ. ”