سالروز ازدواج حضرت خدیجه (س) و حضرت محمد(ص)

​

 سالروز ازدواج ملکه حجاز است؛ اما نه با شاهزادگان یمنی و نه با تاجران مکی؛ با کسی که پادشاه بی‏ تاج و تخت زمین و آسمان است. خدیجه، به خانه ‏ای می‏ آید که زینتی جز حضور همیشگی ملایک ندارد؛ خانه‏ ای که جز صدای محمد، هیچ موسیقی دل‏نشینی را نمی ‏شناسد. خدیجه، جان پیامبر می‏شود و تمام ثروت خود را در محمد خلاصه می‏ کند. خدیجه به خانه محمد(ص) می‏ آید تا مرهم زخم‏های فردای محمد(ص) شود. پیوندی آسمانی پیوند مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله و حضرت خدیجه علیهاالسلام پیوندی الهی بود که در به ثمر رساندن رسالت عظیم و پرخطر پروردگار نقش عظیمی داشت و زمانی اتفاق افتاد که جهل و بت پرستی در شهر مکه رایج بود، خداوند نیز در سایه رحمت خویش در دل این دو زوج مهربان چنان محبتی ایجاد کرد که هرگز در این مسیر پر خطر، اندکی تزلزل و تردید بر خویشتن راه ندادند و استوار و محکم در این راه گام برداشتند تا در پرتو این کوشش کم نظیر، انقلاب عظیم محمدی به ثمر بنشیند و آزادی، آزادمنشی و حقانیت رسالت الهی ثابت شده و ندای لا اله الا اللّه بر قلب های خفته تاریخ تقدیم گردد. علاقه حضرت خدیجه علیهاالسلام به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله صرف نظر از عشق و علاقه زناشویی، عشقی معنوی بود، وی پیامبر را مردی کامل در صفات انسانی و به دور از رزایل اخلاقی می دید. حضرت خدیجه عاشق فضیلت و شیفته اصلاح جامعه بود. و تمام آمال خود را در وجود پیامبر می دید و اساسا کمال و شخصیت وی در همین اخلاق ذاتی وی بود که باعث شد تا از طرفی با مال و ثروت خویش و صرف آن در راه دین، و از سوی دیگر با تقویت روحی و دلداری دادن به پیامبر بهترین کمک و پشتیبان وی در راه تعالی جامعه بشری باشد. خدیجه علیهاالسلام تنها به شوهرش می اندیشید و در ذهن خود دورنمای مبارزه با بت پرستی را مجسم می کرد و از مشکلاتی که در سر راه تبلیغ و دعوت الهی پیامبر قرار داشت مطلع بود. وی مشتاقانه از شوهرش در تمامی سختی ها جانبداری می کرد و برای وی آرامش روحی عجیبی بود. ثمره یک پیوند آسمانی در پرتو ازدواج پر برکت حضرت پیامبر (ص) و حضرت خدیجه (س)، خداوند انواری بهشتی بر جهانیان عرضه کرد: فاطمه(س) گل سر سبد زنان عالم، حسن(ع) سید جوانان اهل بهشت، حسین(ع) سرور آزادگان جهان، زینب(س) اسوه صبر و استقامت، سکوت پر فریاد سجاد(ع)، علم باقر(ع)، صدق صادق(ع)، حلم کاظم(ع)، مهربانی رضا(ع)، جود و بخشش جواد(ع)، حبّ و اخلاص هادی(ع)، تزکیه حسن عسگری(ع) و نهایتا ظهور پرافتخار فرزند پیامبر(ص) مهدی منتظر(عج). در طول تاریخ هستی، از این ازدواج با برکت تر پیوندی نبوده است. زندگی مشترک پیامبر(ص) و خدیجه(س) درس آموز تمام مردان و زنانی است که جویای سعادت در زندگی خود هستند. عدم دلبستگی خدیجه(س) به سیم و زر دنیا و توجه به امور معنوی، عشق و علاقه به پیامبر(ص)، عطوفت و مهربانی متقابل رسول خدا(ص) و خدیجه(س)، ایثار و وفاداری نسبت به یکدیگر، همه و همه درسهای آموزنده ای است برای جویندگان سعادت.