تأملی در باب الگو برداری از هنرمندان و ورزشکاران

لغت نامه دهخدا الگو را به سرمشق، مُقتَدی و اُسوَه معنی کرده است. فرایندی که در آن فردی اعمال و رفتار و تکنیک‌های یک فرد خاص را برای رسیدن به موفقیت مد نظر خویش به کار می‌بندد.

الگو برداری و الگوگیری امری متداول در زندگی انسان است و هر فردی در طول عمر خود انسان‌های مختلفی را به عنوان الگو انتخاب کرده و این موضوع یک امر بدیهی و مورد قبول جوامع می‌باشد.

اما آیا هنرمندان و ورزشکاران می‌توانند الگوی خوبی برای نسل جوان کشور باشند؟ این که برخی از هنرمندان و ورزشکاران در رشته‌های تخصصی خود موفق‌اند را کسی منکر نیست و یا اینکه ایشان به مدد رسانه مشهور در اجتماع هستند را هم کسی نفی نمی‌کند.

این مطلب هم مورد قبول همگان است که انسان‌ها افراد موفق را به عنوان الگو انتخاب می‌کنند اما با این وجود سه مؤلفه موفقیت و رشته تخصصی و شهرت می‌توانند باعث الگو برداری جوانان از افراد خاص باشند.

آیا صرفا موفق بودن فردی در رشته‌ای خاص چون بازیگری و یا ورزشی، انسان را تبدیل به الگویی برای همه جوانان جامعه می‌کند؟ یعنی اگر فردی با تکیه بر استعداد و توانایی‌های خود و در اثر تلاش‌های شبانه‌روزی – و نه با پارتی و صَرف پول – در هر زمینه‌ای به موفقیت‌هایی دست یافته باشد آیا می‌توان چنین فردی را الگوی برای همه جوانان جامعه معرفی کرد؟

هنرمندان و ورزشکاران به مدد رسانه‌ها و تلویزیون وسینمابیشتر در معرض شهرت وشناخته شدن هستند؛ به گونه‌ای که اسم بازیگر و ورزشکاری با یک یا چند بازی در فیلم و سریالی و یا با پخش چندبازی ورزشی از رسانه به زبان‌ها می‌افتد و مشهور می‌شود.

این افراد چه شاخصه خاص و چه امتیازی نسبت به دیگر افراد جامعه دارند که بتوان ایشان را به عنوان معیار الگو گیری جوانان مطرح کرد؟

۳ مؤلفه رشته تخصصی، موفقیت، شهرت فرد، باعث الگو برداری جوانان از او می‌شود که در ذیل به بررسی این ۳ مؤلفه می‌پردازیم:

اگر وجه الگو بودن را فن و حرفه ایشان بدانیم در این صورت هزاران افراد در فنون و حرفه‌های مختلف و متنوع در جامعه هستند و در کارهای خود نیز به نحو احسن به موفق‌اند که شایسته الگوگیری هستند. نخبه‌هایی در زمینه‌های مختلف علوم ریاضی و شیمی و فیزیک و… که به راستی می‌توانند الگویی برای جوانان باشند چرا ایشان به عنوان الگو معرفی نمی‌شوند؟

اگر وجه الگو بودن هنرمندان و بازیگران باعث شهرت است؛ این سؤال پیش می‌آید که آیا هر انسان مشهوری می‌تواند الگو باشند؟ قطعاً جواب منفی است و صرف مشهور بودن دلیل بر الگو بودن نیست ونخواهد بود. جنایتکاران و سارقان با القاب بسیار عجیب در جوامع خود مشهوراند ولی قطعاً نمی‌توانند به عنوان الگو در اجتماع مطرح نمی‌شوند.

اگر وجه الگو بودن موفقیت است و موفقیت هر انسانی در زمینه‌های مختلف موجب می‌شود تا دیگران ایشان را به عنوان الگو برای خود انتخاب نمایند؛ نمی‌توان این الگو بودن را به دیگر حوزه‌ها تسری داد. به عبارت دقیق‌تر موفق بودن فردی در یک رشته را نمی‌توان الگویی برای فرد دیگری در تخصص و رشته دیگری دانست.

نکته اینجاست که موفقیت این عده در رشته‌ای خاص است که موجب الگوگیری کسانی که در آن رشته فعالیت دارند؛ می‌شود و لذا معرفی چنین شخصی به عنوان الگو برای همه جوانان نمی‌تواند کار صحیحی باشد و در نهایت امر، الگو بودن این افراد برای کسانی است که در حرفه ایشان قصد فعالیت دارند و لذا الگو بودن مختص فن و تخصص مورد نظر است و نه غیر آن.

برای مثال یک فرد می‌تواند در فلان رشته ورزشی فلان ورزشکار را به جهت برتری تکنیکی برای خود الگو قرار ‌دهد و این امری است متداول و مورد پسند که این نوع الگوگیری نه به معنای الگو بودن این فرد ورزشکار برای تمام کارها و اعمال آن فرد.

پس از این منظر، موفق بودن فردی را در یک رشته نمی‌توان به عنوان الگو در تمام جوانب برای جوانان کشور مطرح کرد.

اما امروز با موضوع دیگری در حال ستیز هستیم. مساله‌ای که به عمد یا به جهل در جامعه مطرح می‌شود و ورزشکاران و هنرمندان را الگوی همه جوانان مطرح می‌کنند.

برخی اعمال ضد اخلاقی و غیر شرعی این ورزشکاران و هنرمندان که هر از گاهی عده‌ای از خسته از این فضای تاریک درون خودشان، لب به سخن گشوده و از پشت پرده‌های هنرمندان و ورزشکاران می گویند؛ حکایت از این موضوع بغرنج دارد.

پخش کلیپ‌ها و عکس‌ها و مطالب شرم‌آوری از پشت پرده فساد در میان برخی از هنرمندان و ورزشکاران به افراد با انصاف و با وجدان اجازه نمی‌دهد که این عده را به عنوان الگو در جامعه مطرح نمایند.

البته این میان هستند انسان‌هایی که با مروت و جوانمردی به حق الگویی صحیح برای جوانان هستند اما همه می دانیم که تعداد این افراد مشهور در هر دو رشته به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد.

در هر حال مطرح کردن هنرمندان و ورزشکاران به عنوان الگو برای همه جوانان در هر همه عرصه‌ها کاری است بس اشتباه هرچند بیان شد که الگو بودن سرشناسان این رشته آن هم فقط و فقط در تخصص خود امر پسنیده و ممدوحی است. برنامه های صدا و سیما و خاصه برنامه‌هایی که میهمان محور می‌باشند باید این نکته را بیشتر مد نظر داشته باشند.

منبع:بصیرت